Dag 19 Snorkelen en luieren in Benoa
Door: WiesenMichael
Blijf op de hoogte en volg Wies en Michael
29 Augustus 2010 | Indonesië, Benoa
Een goede lezer onder ons heeft gezien dat ik 60.000 rupia had geschreven i.p.v. 600.00 rupia. Bij deze zet ik het even recht.
Vanmorgen zijn Wies e ik gaan snorkelen. 20 jaar gelden had ik dit ook gedaan. Dus ik dacht dat gaat mij lukken. Dus niet . Ik zal het hele verhaal beschrijven. Op de boot werden ons de duikbril met snorkel en zwemvliezen aangereikt. Het was voor sommige al een heel gedoe om dit aan te krijgen. Ik ging voor Wies de zee in vanaf de boot. Tot nu toe gaat alles goed. Wies in het water en zij had de schrik erin. Haar eerst gerustgesteld en gezegd hoe zij moest snorkelen. Dit ging goed. En ze bleef maar drijven met het gezicht naar onder. Dus ik dacht: “Dat gaat goed, nu ik.” Ik mij de duikbril schoongemaakt, snorkel in de mond gedaan en gezicht in het water. De eerste 5 halen ging, maar toen moest ik hyperventileren en de schrik sloeg toe. En Wies die was maar aan het snorkelen alsof ze dit al eerder had gedaan. Na een tijdje lukt het mij om langer dan een minuut onder water te blijven. Op een of ander manier vond ik het niet prettig. Dus ik bleef maar aan Wies hangen en dat ging goed, ook als ik onder water was. Na de eerste duik ben zijn we maar aan boord gebleven, want de tweede duik had een sterke stroming en Wies wou niet alleen in het water gaan. Wij zijn dus met z’n tweeën op de boot gebleven met de stuurman. Als klap op de vuurpijl werd ik ook nog zeeziek. Wat een dag en dan duurt een half uur heel lang. Met dat de boot ging varen was de zeeziekte weg. Ik denk dat dit komt door het gedobberd. Ik kan beter tegen het hard varen dan tegen het dobberen. Maar al bij al had ik dit niet willen missen.
Toen zijn we naar het schildpadden eiland gegaan. Hier worden, door vrijwilligers, de schildpadden in stand gehouden. We hebben ze mogen aanraken en samen met hun in 1 bad gestaan. Gelukkig eten ze geen vlees. Maar het is wel eng als ze aan je snuffelen. Verder nog een slang, exotische vogels en een varen gezien. Je mocht de slang en de varen aanraken.
Terug gekomen hebben we op het strand restaurant onze lunch genuttigd. Heerlijk een non- alcohol cocktail gedronken en een club sandwich with fries. Met als uitzicht de blauwe zee met bootjes wat rond dobberen. Echt het “Zwitsers leven” gevoel.
‘s Avonds een stukje gewandeld, zweten als een otteren toen gegeten in een Indonesische, oriëntaal, Europees en continentaal restaurant. Voor weinig geld lekker eten. In het hotel is het nooit zo druk tijdens voedertijd. Alleen tijdens het ontbijt is het druk. Ik had gisteren saté babi, maar deze waren gemaakt op een gril en niet op een bbq met houtskool. Dat proef je toch. Met houtskool is nog altijd het beste. Morgen gaan we naar Kuta Beach. We hebben gratis transfer naar Kuta heen en terug. En wij als Nederlanders horen dit graag: “GRATIS”. Op de hotelkamer staat de AC aan om de kleren te drogen. Voordat we gingen eten hebben we de AC op 20° C. Toen we terug kwamen was het erg koud. Maar de vochtige kleren van vanmorgen waren wel bijna droog.
Horen wij vandaag dat bij Berastagi een vulkaan was uitgebarsten. Kun je voorstellen dat wij 17dagen geleden ook daar waren. Jammer van de mensen daar maar gelukkig voor ons.
Vanmorgen zijn Wies e ik gaan snorkelen. 20 jaar gelden had ik dit ook gedaan. Dus ik dacht dat gaat mij lukken. Dus niet . Ik zal het hele verhaal beschrijven. Op de boot werden ons de duikbril met snorkel en zwemvliezen aangereikt. Het was voor sommige al een heel gedoe om dit aan te krijgen. Ik ging voor Wies de zee in vanaf de boot. Tot nu toe gaat alles goed. Wies in het water en zij had de schrik erin. Haar eerst gerustgesteld en gezegd hoe zij moest snorkelen. Dit ging goed. En ze bleef maar drijven met het gezicht naar onder. Dus ik dacht: “Dat gaat goed, nu ik.” Ik mij de duikbril schoongemaakt, snorkel in de mond gedaan en gezicht in het water. De eerste 5 halen ging, maar toen moest ik hyperventileren en de schrik sloeg toe. En Wies die was maar aan het snorkelen alsof ze dit al eerder had gedaan. Na een tijdje lukt het mij om langer dan een minuut onder water te blijven. Op een of ander manier vond ik het niet prettig. Dus ik bleef maar aan Wies hangen en dat ging goed, ook als ik onder water was. Na de eerste duik ben zijn we maar aan boord gebleven, want de tweede duik had een sterke stroming en Wies wou niet alleen in het water gaan. Wij zijn dus met z’n tweeën op de boot gebleven met de stuurman. Als klap op de vuurpijl werd ik ook nog zeeziek. Wat een dag en dan duurt een half uur heel lang. Met dat de boot ging varen was de zeeziekte weg. Ik denk dat dit komt door het gedobberd. Ik kan beter tegen het hard varen dan tegen het dobberen. Maar al bij al had ik dit niet willen missen.
Toen zijn we naar het schildpadden eiland gegaan. Hier worden, door vrijwilligers, de schildpadden in stand gehouden. We hebben ze mogen aanraken en samen met hun in 1 bad gestaan. Gelukkig eten ze geen vlees. Maar het is wel eng als ze aan je snuffelen. Verder nog een slang, exotische vogels en een varen gezien. Je mocht de slang en de varen aanraken.
Terug gekomen hebben we op het strand restaurant onze lunch genuttigd. Heerlijk een non- alcohol cocktail gedronken en een club sandwich with fries. Met als uitzicht de blauwe zee met bootjes wat rond dobberen. Echt het “Zwitsers leven” gevoel.
‘s Avonds een stukje gewandeld, zweten als een otteren toen gegeten in een Indonesische, oriëntaal, Europees en continentaal restaurant. Voor weinig geld lekker eten. In het hotel is het nooit zo druk tijdens voedertijd. Alleen tijdens het ontbijt is het druk. Ik had gisteren saté babi, maar deze waren gemaakt op een gril en niet op een bbq met houtskool. Dat proef je toch. Met houtskool is nog altijd het beste. Morgen gaan we naar Kuta Beach. We hebben gratis transfer naar Kuta heen en terug. En wij als Nederlanders horen dit graag: “GRATIS”. Op de hotelkamer staat de AC aan om de kleren te drogen. Voordat we gingen eten hebben we de AC op 20° C. Toen we terug kwamen was het erg koud. Maar de vochtige kleren van vanmorgen waren wel bijna droog.
Horen wij vandaag dat bij Berastagi een vulkaan was uitgebarsten. Kun je voorstellen dat wij 17dagen geleden ook daar waren. Jammer van de mensen daar maar gelukkig voor ons.
-
29 Augustus 2010 - 12:32
Joshua Keesmekers:
is moeilijker dan gedacht snorkelen. Maar het is wel een ervaring ,en mam is gewoon een natuurtalent. Kan ze ook niks aandoen. van die cocktail krijg je wel geen hangover.
zoon slang voelt wel lekker aan of niet.
tot blogs
Joshua
-
29 Augustus 2010 - 13:07
Klara:
Nou voor mij zou dat snorkelen niets zijn. Ik krijg het al benauwd als ik eraan denk. De varaan lijkt me wel een hele ervaring net als de slang.
Goed eten doet toch wonderen en dan nog een wandeling er achteraan. Heerlijk toch.
Groeten -
29 Augustus 2010 - 14:16
Djeems @ Margriet:
Leuk verhaal maar waren de pilletjes op?
By the way....volgens mij zijn jullie wel op tijd weg. In het nieuws van deze ochtend kwam de volgende melding binnen:
"Op het Indonesische eiland Sumatra zijn 12.000 mensen geëvacueerd, nadat de vulkaan Sinabung voor het eerst in 400 jaar was uitgebarsten."
Groetjes. -
29 Augustus 2010 - 20:52
Joshua Keesmekers:
jullie hebben echt geluk gehad
want vrijdag is hij begonnen met actief teworden
Door: Novum, Vernieuwd: 29-8-2010
Vulkaan op Sumatra barst na 400 jaar weer uit
Copyright 2010, Novum
Eruptie vulkaan Sumatra na 400 jaar
(Novum) - Een vulkaan op het Indonesische Sumatra is zondag voor het eerst in 400 jaar weer uitgebarsten. Vrijdag, toen de volkaan actief begon te worden, werden al tienduizend mensen geëvacueerd. De eruptie zondagmorgen is volgens een vulkanoloog inmiddels grotendeels gestopt.
Zand en as zouden bij de eruptie 1,5 kilometer hoog de lucht in zijn geschoten. Lava kwam alleen in de buurt van de krater terecht. De schade was gering. De geëvacueerden zijn ondergebracht in onder meer overheidsgebouwen en -
30 Augustus 2010 - 00:01
Michael:
Morgen Joshua, volgens mij is het verhaaltje nog niet af.
En inderdaad we hebben geluk gehad. -
30 Augustus 2010 - 06:55
Truus:
wat een geluk dat jullie niet in de buurt van die vulkaan zitten. Een hele opluchting.
Heerlijk als je de marathon een beetje relaxed kunt afsluiten. Wel een hele hoop verhalen voor rond het kampvuur (bbq) en op verjaardagen en . . . . . .
een fantastische reis, wat een belevenissen.
Het is hier nu droevig weer. regen, regen en wind en regen. Al moet ik je eerlijk bekennen dat ik het best gezellig vind. .
groetjes, Truus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
